Ramona Nagabczyńska „Części ciała” – premiera CwP2019

Renata Piotrowska-Auffret „Święto!” – CwP2019no2

Karol Tymiński „Badania nad Materią” – premiera CwP2019

Aleksandra Osowicz – Performans międzygatunkowy CwP2019no1

Współcześnie zwierzęta bawią ludzi nie tylko w cyrkach i ogrodach zoologicznych, ale też w domach. Są w pewnym sensie performerami dla ludzi. Zaktualizowały swój zakres pracy do tego, co nazywamy pracą niematerialną lub afektywną. Inspiracją do praktyki w ramach "Performansu międzygatunkowego" jest więc pytanie, co by było, gdybyśmy odwrócili na chwilę role i zaoferowali zwierzętom pozycję widzów?

Agnieszka Kryst „Topologia pożądania” – Premiera CwP2019#1

Premiera Agnieszki Kryst w ramach projektu Centrum w Procesie
3.8. godz. 18.00, Zachęta

„Puls, oddech, spojrzenie, wyznanie. Obszar nieustannie budowanych relacji. Mapy skrzyżowań sił i afektów. Wrażliwości, zmysłowości, intymności. Nieustający przepływ. Brak stałych odległości. Bycie w ciągłym ruchu: między pasywnością i aktywnością. Niekończąca się seria metamorfoz i mutacji. Nieustannie zmieniający się krajobraz. Stawanie się. Dążenie. Przemiana”.

SHOW and TELL

SHOW and TELL
23-24 marca 2019

Nowy Jork ma Movement Research, Berlin ma Ufer Studios, a Warszawa ma Centrum w Ruchu.

Już od sześciu lat artyści zrzeszeni w Centrum w Ruchu swoją twórczością zwiększają widoczność i obecność sztuki tańca w życiu kulturalnym miasta. To miejsce, tworzone i zarządzane przez samych artystów, gdzie powstają jedne z najważniejszych prac polskiej choreografii.

Iza Szostak „WannaBe”| CwP2018#3

Polska mafia: Kiełbasa, Słowik, Pershing, Masa, Szakal, Kwiek, Chińczyk, Bajbus i inni. Reifikujące pseudonimy, obciążające zeznania, świadkowie koronni i zmiany tożsamości czy wyglądu, napady, morderstwa, kradzieże, porwania, egzekucje, haracze, biznesowe spotkania pod przykrywką wystawnych przyjęć, wakacje na Riwierze Tureckiej, kicz i blichtr lat 90.. Garsonki, fryzury w stylu Miss Polonia 1993, wróżenie pierworodnemu z broni i kluczyków do samochodu. Luksus na miarę wyobraźni oraz możliwości. Wielki świat i egzotyczne zwyczaje czyli cztery pęta lokalnej kiełbasy zamiast czterech kuleczek kawioru. Twardy kodeks mafijny, zabijanie dla pieniędzy i dla zasady lub dlatego, że bossowie wydali taki wyrok. Szaleństwo i amok ciężkiego kalibru. Niebezpieczne polskie wannabe...

Choreografia: Iza Szostak
Koncept, scenografia i kostiumy: Karolina Mełnicka
Dramaturgia: Anka Herbut
Kreacja i performans: Tatiana Kamieniecka, Iza Szostak
Muzyka: Kuba Słomkowski

Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa

Izabela Chlewińska „Cisza” | Premiera CwP 2018#3

CISZA to spektakl, instalacja performatywna i seans leczniczy w jednym. Cisza to szczególne miejsce odpoczynku, wytchnienia, samoobserwacji. Tym miejscem jest ciało. To również dodatkowe miejsce w przestrzeni publicznej,w debacie społecznej, na scenie politycznej, w intymnych relacjach. Cisza to koniec i początek, wejście na nowy poziom postrzegania swojego ciała i rzeczywistości.

Maria Stokłosa „Królowa Wody” | Premiera CwP 2018#2

„Królowa ze swoim ciałem. Działa, a dopiero potem ocenia. Ryzykuje i podejmuje relacje z innymi. Królowa spotyka się z chaosem – człowiekiem. Korzysta ze zgromadzenia widzów. Jeżeli jest ich odpowiednia liczba, przedstawienie rozszerza się i rozlewa”.

Magdalena Ptasznik „Uncannings” | Premiera CwP2018#1

W Uncannings ciało znajduje się w centrum. Pozornie nieruchome, składa się z nieustannego ruchu rozwoju i rozkładu. Wokół niego pojawiają się warstwy materiału rozmywające formę. Stapiają się z powierzchnią skóry tworząc pofałdowane krajobrazy. Powolne ruchy, nakładające kolejne płachty materiałów, stają się osadem świadczącym o działaniu.

Karolina Kraczkowska”I sneak into my subliminal space”| CwP2018#1

"Łowca Androidów" to dystopijna wizja przyszłości, podszyta filozoficznymi zagadnieniami na temat rzeczywistości i zależności. W świecie zaawansowanej technologii, kto i co może być uznane za istotę ludzką? Replikanci stają się dla ludzi punktem odniesienia. W jaki sposób człowiek konstruuje poczucie tożsamości? Czy może on polegać na percepcji? Skąd może mieć pewność kim na prawdę jest? Co jeśli to on okaże się największym złudzeniem? Spektakl bada zależność pomiędzy tym co organiczne i nieorganiczne, umysłem i ciałem, początkiem, trwaniem, wygaśnięciem, wyborem - efektem głębokiego i autentycznego pragnienia a wyuczonym, zaprogramowanym schematem. Czy istnieje jedna koncepcja ludzkości czy bycie istotą ludzką to ciągła praca w procesie?


Opracowanie muzyczne: Sasha Zakrevska (Polychain) na podstawie oryginalnej ścieżki dźwiękowej Blade Runner Vangelisa

Muzyka: Vangelis Blade Runner End Titles Isidore Solaris Rising

Opieka artystyczna: Peter Pleyer

Materiał powstał także podczas pracy nad pokazem w ramach SOLO PROJEKT PLUS 2018 - programu rezydencyjnego Art Stations Foundation

Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa

Zdjęcie: Karolina Kraczkowska

Maria Stokłosa #Jazdów #Duży Pokój

Wyjątkowość najnowszej pracy artystki polega na ciągłej konfrontacji z odbiorcą. W sumie do końca roku odbędzie się 40 pokazów "Wychodząc od działania". Na początku grudnia pokazy odbędą się na Otwartym Osiedlu Jazdów i w pracowni Duży Pokój.

Maria Stokłosa „Wychodząc od działania”

Maria Stokłosa rezygnuje z próby stworzenia zamkniętej formy spektaklu. Punktem wyjścia jest rozwijanie praktyki improwizacji ruchowej, która zmienia swój kształt w zależności od miejsca, czasu i widowni - energii, którą generuje.

Wycieka ze mnie samo złoto | Premiera CwP

Wielu kobietom pragnienie, by urodzić dziecko, wydaje się oczywiste: jest silne i nie podlega wątpliwościom. Co jednak, jeżeli pragnienie to zostaje odrzucone, podlegając jednocześnie kategoriom prawa?W swojej nowej pracy „Wycieka ze mnie samo złoto“ Piotrowska-Auffret bada ten obszar. Artystka opiera się zarówno na osobistej historii, jak i na narracjach innych kobiet, by podążyć za kobiecym pragnieniem posiadania dzieci poprzez sieć polityk reprodukcji, rozmaitych obietnic, ideologii i prób wykorzystywania oraz przyglądając się relacji między życiem prywatnym a zawodowym.

Karol Tymiński „Vibrant (No) Reality” | CwP2017 #5

Bazą dla choreograficznych poszukiwań Karola Tymińskiego jest proces odpodmiotowienia ciała ludzkiego. Tymiński skupia się na jego materialnej stronie, czyniąc z niego obiekt i porzuca jego pojmowanie jako w pełni ukształtowanej jednostki ludzkiej. Zabieg ten służy konstrukcji ruchu, który poddaje anatomicznym testom fizyczność performera. W rezultacie działania te są procesem „zapominania” motoryki przypisanej człowiekowi ujawniającej się w wyuczonych technikach tańca oraz codziennych czynnościach. Performer przełamuje schematy poruszania się i odbywa podróż przez nieznane aspekty swojego ciała. Proces ten prowadzi do skrajnych stanów umożliwiających rozwibrowanie kulturowo ukształtowanego obrazu człowieka i narodzin nieznanego potencjału.

Agnieszka Kryst „Scores: Partytury” | CwP2017 #4

Według izraelskiej teoretyczki współczesnej emocjonalności Evy Illouz współczesną kulturę i zawiązywane w niej relacje charakteryzuje intymny chłód (cold intimacies). Emocje traktowane są dziś jako słabość, element niekontrolowalny i wymykający się racjonalnym narzędziom poznania. Z kolei Arlie Hochschild w eseju Love and Gold podkreśla, że empatia i zdolność kobiet do miłości stała się na rynku produktem w dystrybucji i traktowana jest jako odnawialne źródło energii.

Weronika Pelczyńska „Polowanie”. Premiera CwP

Performans "Polowanie" jest procesem ujawniania zapisów rzeczywistości we współczesnych nieustannie śledzonych i tropionych ciałach. Jednak to nie ciało i jego biologiczne życie jest miejscem naszych doświadczeń. Jest nim język, za pomocą którego nasze przeżycia ulegają tekstualizacji albo stają się dla nas niedostępne. Przestajemy rozumieć sygnały własnego ciała. Pod powierzchnią języka, poza jego zasięgiem, żyją konkretne ciała i to na nich dokonują się nieczytelne dla nas inskrypcje strachu. Odsłanianie ukrywanych i wykluczonych z dyskursu społecznego doświadczeń ciała jest kluczowe dla rozpoznania rzeczywistości, w której zasadą praktykowania władzy stała się dystrybucja strachu i zarządzanie nim.

Wychodząc od działania // Maria Stokłosa

Projekt zakłada stworzenie czterdziestu performansów dla różnej publiczności, w różnych miejscach w Warszawie - galeriach, muzeach i teatrach. Punktem wyjścia spektakli jest rozwijanie praktyki improwizacyjnej choreografki Marii Stokłosy

Ramona Nagabczyńska „More” | CwP2017 #3

W 1993 roku Genesis P'Orridge i jego partnerka Lady Jaye Breyer zaczynają proces stopniowej transformacji własnych ciał. Ma ona doprowadzić do sytuacji, w której obydwa ciała nie tylko będą wyglądały tak samo, ale staną się tym samym. Cut-upową metodą P'Orridge i Breyer generują razem nową pandrogyniczną istotę, którą nazywają Breyer-P'Orridge. Jest to część wieloletniego utopijnego projektu „Pandrogyne”.

Magdalena Ptasznik „Uncannings” | CwP2017 #2

„Dajemy sobie czas by patrzeć na drugie ciało. Obserwujemy siebie patrzących. Jak porusza się nasza uwaga? Pozwalamy jej luźno dryfować, kiedy indziej manipulujemy, ukierunkowujemy ją, śledząc jak zmienia to co widzimy.

Nasze działania wychodzą od patrzenia, ale podążać mogą za wszystkim tym, co ono wyzwala - zmysłowym odczuciem, skojarzeniem, wyobrażeniem, informacją, pragnieniem, impulsem.

Jesteśmy użytkownikami i twórcami. Materializując wrażenia i wyobrażenia generujemy obrazy, bawiąc się możliwościami plastycznej transformacji wprowadzamy zmiany. Intuicyjnie manipulujemy tym co widzimy, bądź świadomie planujemy akcję. Kopiujemy, wycinamy, zwielokrotniamy, osadzamy w innej przestrzeni, zmieniamy kolory, udostępniamy, blokujemy. Działamy w tymczasowym zawieszeniu, w przestrzeni odessanej z obiektywnego czasu i dystansu.

Do pracy nad pokazem „Uncannings” ramach Centrum w Procesie zaprosiłam trójkę performerów, abyśmy razem przez eksperyment, doświadczenie i refleksję rozpoczęli to badanie."

Magdalena Ptasznik

STUDIUM MUZYKA // pokaz work in progress Marii Stokłosy

STUDIUM MUZYKA to pokaz Marii Stokłosy inaugurujący tegoroczną edycję projektu Centrum w Procesie.

Jak poprzez choreografię możemy odnieść się do muzyki współczesnej? Jak manewrować pomiędzy fantazją o tradycyjnej dominacji muzyki nad tańcem, a postulatem równouprawnienia? Maria Stokłosa proponuje związek otwarty, zamiast małżeństwa. Stan, w którym wiele możliwości jest w zasięgu ręki. Pokaz STUDIUM MUZYKA będzie prezentacją wzajemnych inspiracji muzyki i tańca, obecnych w pracach choreografek Centrum w Ruchu i ich gości.